ഓര്‍മകളില്‍ ഒരിളം കാറ്റായി നിന്നെ തഴുകാന്‍
ഒരു പുഴയായി നിന്നെ ഉണര്‍ത്താന്‍
ഒരു ചാറ്റല്‍ മഴയായി നിന്നെ -
തലോടാന്‍.. കൊതിച്ചു പോകുന്നു ഞാന്‍..
വെറുതെ വീണു കിട്ടുന്ന -
നിമിഷങ്ങലത്രയും ഞാനെന്നെ തന്നെ
പണയം വക്കുകയാണ്, അതിന്റെ -
പലിശ എത്രതോലമെന്നറിയാതെ ...!
നടന്നു തീര്‍ക്കുവാനുള്ള വഴികള്‍ -
അതിനേക്കാള്‍ ഇന്നെന്നെ
വേട്ടയാടുന്നത് , നടന്നു തീര്‍ത്ത
വഴികളാണ്...
മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന ഒരു ജനുവരിയുടെ
പ്രഭാതം , മൂടുപടമണിഞ്ഞു നീയെന്നെ
തിരഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന -
ആ കാഴ്ച...
പരിചിതരല്ലാതിരുന്നിട്ടു കൂടി -
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ചു പിന്നിട്ട പോലെ
ഒരു യാത്ര , നിമിഷങ്ങള്‍ യുഗങ്ങളായി
തള്ളി നീക്കിയ ഒരു പകല്‍,
അതിലും നീണ്ട ഒരു രാത്രി...
ഭാവിയെ വെല്ലു വിളിച്ചു കൊണ്ട്
വര്തമാനതിലെരി ഒരു സ്വപ്നാടനം;
പിന്നെ പറിച്ചു നടാന്‍ വയ്യാത്ത
ഒരു മരമായി നീയെന്നില്‍ പടര്‍ന്നു -
കയറുകയായിരുന്നു...
സ്വബോധം പലതിനെയും -
തടയുവാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോഴെല്ലാം
നിന്റെ ചുടു നിശ്വാസങ്ങള്‍ എന്നെ
മുറുകെ പുണര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു..
ഞാന്‍ വീണ്ടും നിശയുടെ മാറില്‍ -
തളര്ന്നുരങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു ...
ഋതുക്കള്‍ പലയാവര്‍ത്തി വന്നു -
മറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു ..
ഞാനും നീയും അപ്പോഴും -
ആ നനുത്ത മഞ്ഞിന്റെ മറവില്‍ ;
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പണിതു കൊണ്ടേയിരുന്നു..
പ്രണയം അതിന്റെ മാസ്മര -
ചിത്രം നമ്മില്‍ കര വിരുതോടെ
ചലിച്ചു കൊണ്ട് അതിന്റെ -
പുതിയ ലോകം തീര്‍ക്കുകയായിരുന്നു..
ഋതുക്കള്‍ക്ക് നാണിച്ചു ചിരിക്കാന്‍ വീണ്ടുമൊരു -
പ്രണയ വസന്തം....
ഒരു സ്വപ്നത്തില്‍ ചിറകിലേറി
വരുന്ന നിന്റെ കൈവിരലുകള്‍
ഇന്നും എന്നെ തലോടിക്കൊന്ടെയിരിക്കുന്നു...
എന്നത്തേയും പോലെ എന്നെ -
ഉറങ്ങുവാന്‍ വിടാതെ....
ഞാന്‍ വീണ്ടു നിന്നിലേക്കമരുന്നു......
ദീപു മേലാറ്റൂര്.
