Tuesday, March 12, 2013

കണ്ണാടി ചില്ലില്‍ കണ്ടത്





 
 
 
 
 
 
 
 


അകന്നകന്നു പോകുന്ന
കാറിന്റെ പുറകിലെ കണ്ണാടിയില്‍
തലേന്ന് രാത്രി പെയ്ത
മഞ്ഞു മഴയുടെ തുള്ളികള്‍
അപ്പോഴും ബാക്കിയായിരുന്നു

ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില്‍
... നീ ഇരിക്കുമ്പോഴും
നിന്റെ കണ്ണ്
ഇടതു വശത്തെ റിയര്‍ മിററില്‍
ആയിരുന്നിരിക്കണം

ഒരു നിഴല് പോലെ
ഒരു പൊട്ടു പോലെ
അവന്‍ മാഞ്ഞു പോകും വരെ
മഞ്ഞു മൂടിയ കണ്ണാടിയിലും
നിനക്കവനെ വ്യക്തമായി
കാണാമായിരുന്നു ....

മനസ്സ് മുഴുവന്‍
കഴിഞ്ഞ കുറെ മണിക്കൂറുകള്‍
ജീവിതത്തിന്റെ
വഴി തിരുവുകളെ പറ്റി
പറഞ്ഞു തീര്‍ത്ത
മഴയായിരുന്നു
ഒരിറ്റു കണ്ണ് നീര്‍ പോലും
പൊഴിക്കാതെ പറഞ്ഞു
തീര്‍ക്കേണ്ടി വന്നു...

ആര്‍ത്തലച്ചു പെയ്തൊരു
പേമാരി പോലെ...

ശബ്ദമില്ലാതിരുന്ന കാലത്ത്
തനിക്കു വേണ്ടി
മണിക്കൂറുകള്‍ കാതോര്ത്തവന്‍
തനിക്കു വേണ്ടി മാത്രം
പാട്ടുകള്‍ പാടിയവന്‍
ജഗ്ജീതിനെ തനിക്കു
വേണ്ടി പഠിച്ചവന്‍
രാവേറെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നവന്‍

ഒട്ടും എളുപ്പമായിരുന്നില്ല
യാത്ര പറച്ചില്‍
പക്ഷെ അവന്റെ സ്നേഹത്തിനു
ഉയരങ്ങള്‍ ഇനിയും
ബാകിയുന്ടെന്ന തോന്നല്‍
ഞാനിനിയും ഒറ്റയ്ക്കല്ലെന്ന
തിരിച്ചറിവ്
അതിലേതുമാകാം
ആ തീരുമാനത്തിന് പിന്നില്‍

ഇത്രയൊക്കെ ഞാന്‍
പിടിച്ചു നിന്നിട്ടും
എന്റെ തോളില്‍ തല ചായ്ച്ചു
നീ പോട്ടിക്കരഞ്ഞതോര്‍ത്താല്‍ ....
ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും ഞാനല്ലാതെയാകുന്നു.
ഒന്നിനുമാകില്ല എന്നറിയാമെങ്കിലും.

- ദീപു മാധവന്‍. 12-03-2013

2 comments:

Satheesh K.G. said...

വളരെ ഇഷ്ടമായി. വരികളും connection ഉം നന്നായി. വരികളിലെ വേദന മനസ്സിലാകുന്നു.........

Unknown said...

Mashe thanks for ur time , be in touch....