സ്വപ്നങള്‍ ബാക്കിയാക്കി
നീയന്നു നടന്നകന്നപ്പോള്‍
പുറകില്‍ പെയ്ത മഴയെ
നീ കണ്ടിരുന്നുവൊ....?
അതെ...
ഓരോ പ്രണയവും-
മണ്ണിലാഴ്ന്നിറങ്ങി മനസ്സുകൊണ്ടു
യാത്ര പറയുന്ന
മഴ തുള്ളികള്‍ തന്നെയായിരുന്നു
എവിടെയും...
യാത്ര നൊംബരം തന്നെയായിരുന്നു
ഒരു തരം
മുറിച്ചു മാറ്റല്‍...
അതെ...
പൂവല്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടുമേറെ-
ദൂരം യാത്ര ചെയ്തു
മടങിയ വണ്ടിന്റെ
മടക്ക യാത്ര....
ഇപ്പോള്‍...
ഈ യാത്രയിലും എനിക്കു സംശയമാണ്
ഇന്നു ഞാനെന്നെ പകുക്കുന്ന നേരം
എന്റെ ജീവന്‍ കാണുന്നില്ല...
അതു നിന്റെ കൂടെ...മഴ നനഞ്ഞു-
നിന്നെ പിന്തുടര്‍ന്നുവോ...എന്ന്....
_______________
ദീപു മേലാറ്റൂര്‍
_______________
04.10.07
Thursday
5 comments:
യാത്ര നൊംബരം തന്നെയായിരുന്നു
ഒരു തരം
മുറിച്ചു മാറ്റല്‍...
ദീപു നല്ല കവിത..
ഇനിയും ഒരുപാടെഴുതൂ...
ദീപു, നന്നയിരിക്കുന്നു, സ്പര്‍ശിയായ വരികള്‍..ഇനിയും എഴുതൂ കാലവര്‍ഷം പെയ്യുമ്പോലെ..!
ദീപു.. കൊള്ളാംട്ടോ നന്നായിരിക്കുന്നു..
തുടര്‍ന്നും പോരട്ടേ... :)
നന്നായിരിക്കുന്നു ദീപു.മഴ പ്രണയത്തിന്റേയും വിരഹത്തിന്റേയും ബിംബമായി വേദന ഉള്ളില്‍ നിറക്കുന്നു.
Thank u so much...
Post a Comment