Tuesday, January 1, 2008

പുതപ്പ്










ഈ മുറിയിലിങ്ങനെ-
അധികനേരം
ഒറ്റക്കിരിക്കുവാനാകില്ല

ഈ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍-
ഇനിയും വായിക്കുവാന്‍
വയ്യ

വക്കു പൊട്ടിയ
മണ്‍പാത്രം ചിരിക്കും പോലെ
എന്റെ മനസ്സു ചിരിക്കുന്നു...

സ്വയം
വീണുടഞ്ഞൊരാ-
നിമിഷത്തെയോര്‍ത്ത്...

ആ മാസത്തെ,
വര്‍ഷത്തെയോര്‍ത്ത്...

ഒറ്റക്കീയരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍-
ഇനി വയ്യ...

കൊടുങ്കാറ്റും പേമാരിയുമുള്ള-
രാത്രിയാണു നാളെ...

ഒരു കുട വേണം,
പിന്നെ..എല്ലാം
മറന്നൊന്നു മൂടിപ്പുതക്കാ‍ന്‍
ഒരു പുതപ്പും....

19-11-‘07 / 11:27 pm

ദീപുമേലാറ്റൂര്‍